اندیشهٔ راست، همون نظام برده‌داریه. یه زمانی در قالب خود برده‌داری مستقیم؛ یه زمانی به شکل #فئودالیسم؛ یه زمانی هم به شکل #بازار_آزاد و #سرمایه‌داری.
این اندیشه برای پیشبرد خودش نیاز به #حکومت و مرجع متمرکز #قدرت داره.
وقتی می‌آیم چیزی مثل #کمونیسم رو در مقابل سرمایه‌داری علم می‌کنیم که فقط روش رسیدن به اون قدرت متمرکز و شیوهٔ اون حکومت تعریف‌شده در راست رو پیشنهاد می‌ده، باعث نمی‌شه در تقابل با اندیشهٔ راست قرار بگیره و بگیم این چپه! چنین اندیشه‌ای یه مکمل برای همون اندیشهٔ قبلیه.
بوق بعدی>
<بوق قبلی
اگه بخوایم اندیشه‌ای داشته باشیم که واقعاً در تقابل با اندیشه راست قرار بگیره، باید به بنیان‌های فکری و نظری اون اندیشه یعنی حکومت و تجمیع قدرت حمله کنه؛ نه که وجودش رو بپذیره و بخواد بهترش هم بکنه.
برای همینه که از دید من، کمونیسم هم به اندازه سرمایه‌داری، راست محسوب می‌شه و در عوض، چیزی مثل #آنارشیسم رو که بر پایهٔ نفی حکومت و برابری قدرت در بین تک‌تک افراد بنا شده، به عنوان یه اندیشه چپ واقعی و درست می‌پذیرم.
وقتی مرجع متمرکز قدرت وجود نداشته باشه، دیگه امکان برده‌داری وجود نداره!
@danialbehzadi
دولت در سرمایه‌داری صرفاً تضمین‌کننده منافع کلیت طبقهٔ استثمارگره و «چیزی جز هیئتی برای ادارهٔ امور مشترک کل طبقهٔ بورژوازی نیست».
حتی اگر این دولت، در مقام مرجع متمرکز قدرت، کله‌پا بشه و از بین بره، الزاماً استثمار یا اون چیزی که تو بهش می‌گی برده‌داری برنمی‌افته. چون استثمار حاصل روابط اجتماعی‌ایه که بدون وجود دولت هم می‌تونن وجود داشته باشن.
یعنی بی‌دولتی به معنای محو روابط اجتماعی ظالمانه نیست.
@danialbehzadi
از طرف دیگه، لازم نیست حتماً آنارشیست باشی تا تمرکززدایی از قدرت و دموکراتیک کردن روابط اجتماعی و اقتصادی رو پی بگیری. مثلاً ریچارد ولف _اقتصاددان مارکسیست امریکایی_ معتقده که سوسیالیسم، به رغم تجربه تاریخی شوروی و چین، ربطی به تمرکز دولتی نداره، و از یه شکل ادارهٔ جمعی (تعاونی) و شورایی در خونه و کارخونه و محله و اجتماع دفاع می‌کنه.
یعنی سامانه‌های جمعیت و سرزمین به هر حال احتیاج به مدیریت و حکمرانی دارن. باید شیوهٔ حکمرانی غیرمتمرکز و واقعاً دموکراتیک رو پیدا کرد.
