Pinned toot
تو ابرام.
من هستم. زنده‌م. گفتنی زیاده. داغونم. نوشتن سخته. فعلن... .
مادربزرگم به زودی خواهد مرد. همه می‌دونیم که دیگه وقتش رسیده. هیشکی به زبون نمی‌آره اما همه می‌دونن. همین دیگه.
وقتی صبحونه املت می‌خورم حس می‌کنم خوشبخت‌ترین آدم زمینم.
وقتی شام املت می‌خورم این حس رو ندارم.
:..(
خیلی وقت بود اینقدر فاز منفی نشده بودم. شاید ۴ ۵ ماه. الانم چند روزیه که به همه چی بدبینم و اصلن حال خوبی نیست. یه چیزی هست که نیست. یه چیزی نیست که باید باشه. همین دیگه.
اینجوری ام که هرچیزی از دهنم خارج می‌شه یا شکوه و شکایته، یا افسوسه، یا الفاظ رکیک. خوشبختانه کسی هم نزدیکم نیست.
وی پی ان اصلیم به فنا رفته و احتمالن تقصیر خودمه و فاک.
اگر سیگاری بودم یقینن الان می زدم بیرون به مقصد هرزه‌گردی.
یه بار یه ترانه‌سرای ایرانی کافه و نسکافه رو قافیه نکرد، مرد.
این که غلطه به کنار، آخه کدوم مازوخیستی می‌ره توی کافه و نسکافه سفارش می‌ده؟!؟
کاش یکی بیاد منو دعوت کنه برلین ۲ ۳ سال پیشش بمونم :(
یا آمستردام
یا میلان
یا پاریس
یا سیدنی
یا لس آنجلس
یا تورنتو
یا شیراز
یا رشت
یا حتی کرج!
کاش... :(
اونقدر که هیشکی عکس پروفایل عوض نمی‌کنه اینجا، یکی ندونه فکر می‌کنه مثل عکس شناسنامه‌س داستانش. کلن ثابتِ ثابت.
* @Pegz تو یه ماستودونی واقعی نیستی البته :)
برنامه خوابم به فاک رفت. فاک. فاک.
فایرفاکس داره من رو پیر می کنه.
یک هسته رو می‌گیره و ول نمی‌کنه. روی ۱۰۰ درصد نگه می‌داره.
دوست ندارم برم سراغ کروم بعد از این همه سااااااال. اه.
ساکتید چرا؟ چرتی، پرتی، یاوه‌ای چیزی رو کنید خب :(
«امروز» سراغ من بیا.
اگر توی احوال بد دیدمت
نباید که با حال بدتر بری...
یکیو پیدا کنید ۹ آذر با من بیاد سر قرار.
می خوام این تاریخ حروم نشه، وگرنه من که اصلن اهل این چیزا نیستم. می دونید که :)
پیاده روی توی تهرانو دوست دارم. حس خوبی می‌ده.
سواره‌روی توی تهران؟ شکنجه‌س.
این سه شنبه رو رد کنیم دیگه تا آخر دی تعطیلی نداریم. فاک.
