امشب متوجه شدم بزرگترین کابوس زندگیم 2 سال پیش رخ داده و من نفهمیدم و فاک به این دنیا و هرچی هست.
قرمه سبزی هرچند موقع ناهار در مقابل حضرت قیمه هیچ حرفی واسه گفتن نداره، اما اگر وزن کم کنه و بیاد توی صبحونه، قشنگ می تونه قلدری کنه :)
دیشب اول یه کابوس وحشتناک دیدم که یادم نیست چی بود اما ساعت 1 اینا بیدارم کرد.
بعد یه مجموعه کابوس ریز و کوچولو دیدم و بازم ساعت 4 بیدارم کرد.
و بعد در یک حرکت پیشبینی نشده مغزم منو برد توی یه رویای گوگولی. داشتم لذت می بردم با تمام وجود که ساعت 5 شد و ساعت زنگ زد و این یکی کابوس که الان توشیم شروع شد :(
تازگیها دیر که می رسم خونه حال ندارم شام بخورم و مستقیم می رم می خوابم که نظم خوابم خراب نشه.
5 صبح بیدار شدن واقعا یکی از بزرگترین دلخوشی های این روزهای منه :(
خوبه یا بد؟ نمی دونم.
ولی از این قضیه خوشحالم.
پسر واقعا من فقط آدمِ صبحم.
از 5 تا 9 اینا چنان مشعوف و سرحال و اینام که خودم باورم نمیشه.
بعد کم کم روحیه فروکش می کنه.
و اگرم ساعت 9 بیدار بشم از همون لحظه اول داغونم :)
ای کاش همیشه پنجِ صبح بود :(
چطورم؟
دلم نمی‌خواست در این لحظه تنها باشم اما حوصله هیچکس رو ندارم.
مش حسن یا گرگور سمسا؟
گاو یا سوسک؟
سحرخیزم خزید و دوباره برگشت به زندگیم :)
یعنی داشتم به ۶:۱۹ دقیقه بیدار شدن عادت می کردم، بدنم یهو شروع کرد ۵:۳۰ بیدار کردنم :(
امروز بعد از شرکت یه آدم معمولی بودم که پیاده روی کرد، یه ذره سریال دید، موسیقی گوش کرد و کمی مطالعه.
بعد دیدم که اصولا توی روزمرگی معمولی ها ارتباط با آدمها هم هست. یادم اومد معمولی ترین حالتم برای خیلیها همچنان غیر معمولیه :(
واقعا از رفت و آمد خسته م دیگه.
دوست دارم همینجا مرکز شهر بمونم.
تنهایی خونه گرفتن اینجای شهر اصلا برام ممکن نیست و همخونه پیدا کردن هم احتمالا کلی دنگ و فنگ داشته باشه.
ولی حس می کنم به زودی دنگ و فنگش رو به جون قراره بخرم و برم دنبال خونه.
ببینیم چی میشه.
این دختره با موهای قهوه ایِ فرِ ریز نشسته روبروم و دلم میخواد فقط خیره شم بهش بس که خوشگله.
مشکل اینه که بقل دستش هم دوست پسرش نشسته :(
چایی رو سفارش می دم و این خانوم کافه چی می پرسه کیک یا کوکی میل ندارین؟
و 83 درصد انرژی موجودِ بدنم رو مجبورم مصرف کنم که بتونم بگم "نه!" و از این مرحله با موفقیت رد بشم.
3 جفت کبوتر عاشق دورم نشستن :(
دلم خواست خب :|
ولی برای من تعامل با آدمهایی که absolutely no sense of humor دارن واقعا سخته.
کنارشون حس می کنم واژه هام قوت کافی برای حمل معنی ندارن.
خیلی سخته :(
نمی دونم این چه جورشه، ولی الان ۳ تا پریود پشت سر همه که خودش پیام میده و من رو از این واقعه آگاه می کنه و میگه بیا حرف بزنیم.
در حالی که در ۲ ماه اخیر کلی ورزش و تحرک و اینا به روزمرگیم اضافه شده و کلی هم غذام کم حجم تر و سالم تر شده، ۴ کیلو وزنم رفت بالا.
:|
می خوام غر بزنم اما نمی دونم درباره کدوم یکی بگم.
فلذا میام درباره این قضیه غر می زنم که برای غر زدن هم دستم زیاد باز نیست و نمی تونم با فراغ خاطر غر بزنم.
عجبا :(
توی خونه کره بادوم زمینی داریم، و همینطور حلواشکری.
الان بهشت خونه ماست :)
تنهایی اومدم توی یه کافه نشستم. قرار نیست کار کنم. قرار نیست علم آموزی کنم. فقط قراره اینجا باشم و از زمانم لذت ببرم.
یادم نمیاد آخرین باری که تنهایی رفتم کافه و قصدم کار کردن نبوده، کی بوده. حداقل 2 سال پیش.
چند روزه این رو مخمه:
هیچ کدوم از کارهایی که الان دارم انجام می دم به اندازه کافی بزرگ نیستن.
اصلا نیستن.
و این تلخه :(
